کد مطلب:31836 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:768

الله الله فی الایتام فلا تغبوا افواهم، و لا تضیعوا بحضرتكم فقد سمعت رسول الله- صلی الله علیه و آله و سلم- یقول: من عال یتیما حتی یستغنی اوجب الله عزوجل له بذلك الجنه كما اوجب الله لاكل مال الیتیم النار.

درباره ی یتیمان از خدا بترسید.

مبادا كه گرسنه بمانند و در جمع و جامعه ی شما تباه شوند

من از پیامبر خدا شنیدم كه می فرمود:

اگر كسی یتیمی را، تا آنجا كه بی نیاز شود، سرپرستی كند خداوند به پاداش این كار، بهشت را بر او واجب می كند.

چنانچه اگر كسی مال یتیم را بخورد، خداوند- سوختن در- آتش را بر او واجب می فرماید.

[صفحه 82]

خداوند در بیان نعمتهای خویش به پیامبر می فرماید:

الم یجدك یتیما فاوی[1].

مگر نبود كه تو یتیم بودی و خداوند تو را در پناه خویش گرفت ؟

سپس به آن حضرت دستور می دهد:

فاما الیتیم فلا تقهر[2].

- حال كه چنین است- پس هرگز حق یتیم را تباه مساز و او را مرنجان.

خداوند در پیمانهایی كه از بنی اسرائیل گرفت از آنان خواست جز خدای یكتا را نپرستند، نسبت به پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و مسكینان، نیكی كنند.[3].

یكی از ویژگیهای نیكوكاران به بیان قرآن آن است كه به خاطر دوستی خدا، به خویشاوندان و یتیمان و مسكینان و در راه ماندگان و خواهندگان و آزادسازی بردگان كمك مالی می كنند. (ص)[4].

و از سوی دیگر یكی از ویژگیهای كسانی را كه دین را دروغ می شمارند، آن می داند كه یتیم را از خود می رانند.[5].

و نیز یكی از عوامل فقر و پریشانی انسانها را آن می داند كه آنان چون یتیمان را اكرام نمی كردند به فقر و فاقه و تنگدستی گرفتار آمدند.[6].

به علاوه، درباره ی تجاوز به دارایی یتیم هشداری بس شدید می دهد و می فرماید:

ان الذین یاكلون اموال الیتامی ظلما انما یاكلون فی

[صفحه 83]

بطونهم نارا[7].

و دستور می دهد كسی جز به خیر و نیكی و اصلاح امور، به مال یتیم تا زمان بلوغ وی نزدیك نشود[8].

در بیانات رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم و معصومین علیهم السلام نیز سفارشهای بسیار اكید نسبت به یتیمان شده است.

چنانچه پیامبر خدا فرمود:

وقتی یتیمی بگرید عرش خدا می لرزد و خداوند در آن حال می فرماید: چه كسی موجب گریه ی این بنده ی من كه در كودكی پدر و مادر از دست داده شده است ؟

به عزت و جلال خویش سوگند می خورم كه هر كس او را آرام كند بهشت را بر او واجب می كنم.[9].

و حضرت علی علیه السلام فرمود:

هر مرد و زن مومنی كه دستی از دلسوزی و مهر و شفقت بر سر یتیمی بكشد، خداوند به عدد هر تار موی آن یتیم، حسنه ای برای او می نویسد.[10].

و امام صادق علیه السلام فرمود:

در كتاب حضرت علی علیه السلام آمده است:

كسی كه مال یتیم را بخورد، پیامد شوم این كار گریبان فرزندانش را می گیرد و در آخرت هم گریبانگیر خودش می شود.[11].

[صفحه 86]

صفحه 82، 83، 86.

1. سوره ی ضحی، آیه ی 6.
2. سوره ی ضحی، آیه ی 9.
3. و اذ اخذنا میثاق بنی اسرائیل لاتعبدون الا الله و بالوالدین احسانا و ذی القربی و الیتامی و المساكین... (سوره ی بقره، آیه ی 83).
4. ... و لكن البر... و آتی المال علی حبه ذوی القربی و الیتامی المساكین و ابن السبیل و السائلین و فی الرقاب... (سوره ی بقره، آیه ی 177).
5. ارایت الذی یكذب بالدین فذلك الذی یدع الیتیم. (سوره ی ماعون، آیه ی 1 و 2).
6. و اما اذا ما ابتلاه فقدر علیه رزقه فیقول ربی اهانن كلا بل لاتكرمون الیتیم. (سوره ی فجر، آیه ی 6 تا 17).
7. سوره ی نساء، آیه ی 10.
8. فلا تقربوا مال الیتیم الا بالتی هی احسن حتی یبلغ اشده. (سوره ی انعام، آیه ی 152 و سوره ی اسری، آیه ی 34).
9. قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: ان الیتیم اذا بكی اهتز له العرش، فیقول الرب تبارك و تعالی: من هذا الذی ابكی عبدی الذی سلبته ابویه فی صغره ؟ فو عزتی و جلالی لایسكنه احد الا اوجب له الجنه. (بحارالانوار، ج 72، ص 5).
10. قال امیرالمومنین علیه السلام: ما من مومن و لا مومنه یضع یده علی راس یتیم ترحم له الا كتب الله له بكل شعره مریده علیها حسنه. (بحارالانوار، ج 72، ص 4).
11. روی عن الصادق علیه السلام قال: فی كتاب علی علیه السلام: ان اكل مال الیتیم سیدركه و بال ذلك فی عقبه، و یلحقه و بال ذلك فی الاخره. (بحارالانوار، ج 72، ص 13).